De treurwilg is nog wel het vrolijkst zoals hij danst daar in de wind maar de kou omarmt ons treurig leven zoals een vrouw haar huilend kind Zelfs de tuin moet langzaam sterven haar planten naderen de dood twee mussen strijden tot het einde om een stukje te oud brood Maar ik zit binnen met mijn opa heel ver weg van al die kou kon je in een herinnering maar zeggen "Lieve opa, ik hou van jou..."Doen en durven
Is ze mooi, is ze aardig? brengt ze niet te veel verdriet zit ze daar soms met een ander? waarom ben jij daar dan niet? Misschien vindt ze je wel leuk je moet soms blozen als ze lacht ze siddert als je haar zacht aanraakt dit is nog mooier dan je dacht Ze ziet je kijken, lacht te lief ze zet je aan het dromen dan staat ze op, komt naar je toe of ze vanavond langs mag komen Het lef mag, zeker nu, niet ontbreken het is tijd voor die grote stap een mooi muziekje, lekker eten je kijkt haar aan, "Wat is ze knap!" Je zegt de allerstomste dingen maar zij begrijpt het helemaal zal het lukken, deze avond? of zet ze je alsnog voor paal? Eindelijk klaar met eten zij gaat zitten op het bed er is nog ruimte naast haar over ze kijkt nog knapper dan daarnet Je staat te zweten als een otter en weet:"Ik moet iets doen!" maar nog voor je iets kan zeggen geeft zij je al een zoen. En nog één en nog één het gaat nu toch wel wat vlug maar dat kan je echt weinig schelen je doet het net zo hard terug. Dan wordt je 's ochtends wakker je hart bonst van het geluk dat je zo van haar kan houden nee dit kan echt nooit meer stuk...
© 1999 Copyright Harry Wiertz
If you would like to post any of these poems on your site or take them for any
other use, you must e-mail the author of these poems and get written permission.